Renovatie Zeeuws Museum

Onderin beginnen

Interview: Ben Westenburger - Architectenbureau Rothuizen van Doorn 't Hooft

Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. Het Zeeuws Museum in Middelburg was bijna zeven jaar gesloten om grondig te worden verbouwd, uitgebreid en gemoderniseerd. Geen sinecure als je bedenkt dat het is gevestigd in het monumentale Abdijcomplex in het centrum van de stad. Opdracht: maak het eigentijds, toegankelijk en verbeter daarnaast de veiligheid en het klimaat. Dat is projectarchitect Ben Westenburger van architectenbureau Rothuizen van Doorn ’t Hooft uit Middelburg gelukt - maar wel met de nodige kunstgrepen.

Transparante entree-Zeeuws Museum-monument-Metaglas

Niet dat Westenburger de enige verantwoordelijke was. ‘Zijn’ deel betrof de entree, de gevel, het trappenhuis en de lift. ‘Maar daarmee heb je wel de belangrijkste blikvangers en onderdelen van de routing te pakken’, aldus de architect. Waarmee hij refereert aan zijn voornaamste uitgangspunten: logischer ‘verkeersaders’ en een betere toegankelijkheid. Daarnaast was de verbouwing bedoeld om brandveiligheid, binnenklimaat en inbraakwerendheid van het complex te verbeteren. Een lastige klus. Westenburger moest om te beginnen ingrepen doen aan de gevel. ‘Maar het gevelbeeld mocht niet veranderen. Door inbraakwerende achterzetramen met inbraakwerendheidklasse 3 toe te passen, konden we aan alle eisen voldoen.’ De nieuwe glazen hoofdingang annex winkel en museumcafé, aangelegd in een souterrain, zou in de oorspronkelijke plannen op een veel prominentere plaats komen. ‘Maar dat zou het beeld van het plein te veel verstoren en mocht dus niet.’

Hardglazen deuren-Zeeuws Museum-monument-Metaglas

Stoepen in de architectuur

Dat de keuze uiteindelijk viel op een minder opvallend souterrain, had echter ook nog een andere reden. Westenburger: ‘Er zijn vijf expositieniveaus. Voorheen kwam je op de begane grond binnen en had je zowel onder je als boven je tentoonstellingsruimtes. Nu begin je op een logische plaats: onderin.’ En op een plek die aansluit bij het aangrenzende Abdijplein: ‘Het plein loopt af. Daarom zijn in de bestrating de nodige stoepen toegepast. Die hebben we in de architectuur doorgezet, zonder overigens de transparantie uit het oog te verliezen: glas speelt een hoofdrol.’

Spouw met verlichting

Ook de nieuwe lift en het trappenhuis bevinden zich nu op een logische, maar lastig aan te passen plaats: het scharnierpunt van de twee bouwdelen waaruit het museum bestaat. ‘Dat is het enige punt waarop je alle vijf vloerniveaus kunt bereiken. We zijn er in geslaagd daar een modern vormgegeven trap en lift met veel glas en roestvast staal tussen te krijgen. Een mooi detail vind ik de leidingkoker die we meteen hebben ingebouwd: die is bekleed met staal en glas met een spouw ertussen. In die spouw is verlichting aangebracht.’